AlexTalks.

Σήμερα έκλεισα τα 23. Και ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα πως να, μεγαλώνω. Ποτέ δεν είχα το θέμα της ηλικίας να με απασχολεί, ποτέ δεν είχα το φόβο του να περάσουν τα χρόνια. Όμως σήμερα κάτι με έκανε να σκοτεινιάσω. Ίσως το ότι παίρνει ο καθένας το δρόμο του και κάνει τις επιλογές του που διαφέρουν πολύ από το δικό μου όραμα. Ίσως είναι το γεγονός πως από δω και πέρα η κοινωνία σε μετράει πιο πολύ με όρους επιτυχίας, προσωπικής και επαγγελματικής. Ίσως είναι το γεγονός πως αποφοίτησα από το Πανεπιστήμιο και πρέπει να δω το επόμενο βήμα σε μια Ελλάδα που δε σου αφήνει πολλά περιθώρια επιλογής, φιλοδοξίας και δημιουργίας ονείρου. Ίσως το ότι μπορεί και να μην έκανα όσα ήθελα μέχρι τα 23 μου για τον έναν ή τον άλλο λόγο. Ίσως, ίσως, ίσως. Δε με απασχολεί το γιατί. Το συμπέρασμα είναι πως έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται αχάριστα χωρίς να το καταλαβαίνει. Δίνουμε πολύ μεγάλη αξία στην επιτυχία και συνήθως δε λαμβάνουμε υπόψην μας τί είναι η επιτυχία για εμάς, αλλά σκεφτόμαστε με

Έχεις σκεφτεί ποτέ τι μπορεί να συμβαίνει στον κόσμο αυτή τη στιγμή; Τώρα, που μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή σου διαβάζεις αυτό το άσκοπο κείμενο. Κάποιο παιδί γεννιέται, άλλο παιδί πεθαίνει. Μια μητέρα αγκαλιάζει για πρώτη φορά τον θησαυρό της ζωής της και μια άλλη θρηνεί πάνω από το άψυχο σώμα του αγγέλου της, αρνούμενη να δεχτεί πως δεν θα ξαναδεί ποτέ το χαμόγελό του, πως δεν θα ξανακούσει ποτέ από τα χείλη του να βγαίνει η λέξη «μαμά». Πιθανότατα αυτή τη στιγμή δυο σώματα να ενώνονται, να παίρνουν φωτιά και να μοιράζονται στο σκοτάδι τα πιο κρυμμένα μυστικά τους και τα πιο τρελά πάθη τους, ενώ δυο άλλα να σκορπούν επιπόλαιες φράσεις και βλέμματα μίσους και απογοήτευσης. Κάποιος άστεγος εκλιπαρεί για τη βοήθεια των περαστικών, μετανιωμένος για τα λάθη και τις «αμαρτίες» του, και σκεπτόμενος πως θα ήταν καλύτερο να δώσει τέλος στη ζωή του, ενώ ένας μεγαλοεπιχειρηματίας σκορπάει τα λεφτά του ξαπλωμένος στην πισίνα ενός πεντάστερου πολυτελούς ξενοδοχείου, σχεδιά

Goals, goals, goals. Βαρέθηκα πια αυτά τα goals . #relashionshipgoals, #bodygoals, #workinggoals, #hairgoals κλπ κλπ κλπ . Πριν με πείτε τεμπέλα και άτομο χωρίς στόχους και κίνητρο για ζωή θα πω απλά πως θέλω να μιλήσω για ζωή και για # goals που προφανώς ξεχνάμε. Δεν είμαι τέλεια, όπως δεν είσαι ούτε εσύ, αλλά μπορώ να έχω άποψη κι έχω την πλήρη ελευθερία να την εκφράζω εφόσον δεν προσβάλλω κάποιον. Κάνοντας τη βολτίτσα του στα social media βλέπει κανείς ένα χαμό από σχόλια « goals » κάτω από φωτογραφίες ατόμων με φήμη, που είναι δουλειά τους ή όχι να προβάλλουν τον εαυτό τους. Κυρίως πρόκειται για κορίτσια από 14-25 πάνω κάτω συνήθως με φωτογραφίες στις οποίες κρύβουν το μισό τους πρόσωπο, με φωτογραφίες ρετουσαρισμένες ή φιλτραρισμένες σε σημείο θολούρας, με selfies # wokeuplikethis και μάσκαρα, με φωτογραφίες άλλων προσποιούμενες πως είναι αυτές και δεν έχει τελειωμό. Είναι άτομα που ξέρουν όλες τις bloggers , Β rand Α mbassadors , Instagram famous τύπισσες και γν

Πάει καιρός τώρα που προσπαθώ να κατανοήσω ποια είναι η βαθιά πηγή της κακίας και του μίσους που υπάρχει στον κόσμο. Αυτής της κακίας δίχως κάποια αιτία ή χωρίς κάποιο λόγο τον οποίο μπορώ εγώ να συμμεριστώ. Βλέποντας λοιπόν τις διάφορες εξελίξεις, παρακολουθώντας την επικαιρότητα και προσπαθώντας να μπω σε έναν κόσμο ο οποίος απέχει πολύ από τη δική μου οπτική γωνία σε ένα μόνο μπορώ να καταλήξω. Στο ότι είμαστε τα πιο εγωκεντρικά όντα. Και μέσα σε αυτή τη θολούρα που δημιουργεί ο αμέριστος εγωκεντρισμός βλέπουμε μοιραία τον εαυτό μας ως θεό. Νιώθουμε πως τίποτα κακό δεν πρόκειται να μας συμβεί και πως οτιδήποτε ξορκίζουμε θα μείνει για πάντα μακριά μας. Θέλουμε να ξορκίσουμε για να αποφύγουμε ό,τι φοβόμαστε και έτσι το μισούμε. Φοβόμαστε μην κάτσει η στραβή και αναγκαστούμε να πάρουμε τα μπογαλάκια και φύγουμε από την Ελλάδα ή φοβόμαστε μήπως η πολύτιμη κόρη μας σκάσει μύτη με ένα μελαμψό αγόρι για γαμπρό ή με έναν Αλβανό ή Πακιστανό, κι ας τα λέμε τα πράγματα εδώ έστω με το όνομά