AlexTalks.

Μια ευχή! Μαζί με το 2016 να φύγει και όλη η αρνητική ενέργεια. Και πώς θα το πετύχουμε αυτό? Λέγοντας στον εαυτό μας και στους άλλους όλα αυτά που νιώθουμε, όσα μας πλήγωσαν, όσα μας θύμωσαν, όλα αυτά για τα οποία μετανιώσαμε. Αλλά κυρίως λέγοντας ένα ευχαριστώ σε εμάς, στη ζωή και σε όλους εκείνους που την έκαναν να αποκτήσει κάποιο νόημα με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο. Η ευγνωμοσύνη είναι το κλειδί για τη γαλήνη. Ευγνωμοσύνη που ξύπνησες και τις 365 μέρες αυτού του χρόνου και σηκώθηκες απο το κρεβάτι σου, που ίσως να πέρασες μια κακή μέρα αλλά υπήρχε κι η επόμενη την οποία μπορούσες να φτιάξεις ομορφότερη. Για εκείνες τις μέρες που το κρύο ήταν τσουχτερό αλλά ο ήλιος έλαμπε. Ευγνωμοσύνη για τις στιγμές που γέλασες και για εκείνες που έκλαψες, για εκείνες που περπάτησες στην άμμο και όλα αυτομάτως  έσβησαν. Να λες ευχαριστώ για τις εικόνες που είδες, τις εμπειρίες που βίωσες, για τα χρώματα, τον ουρανό, τον ήλιο, τη σελήνη, τη θάλασσα, για τις μυρωδιές. Για ένα πεντανόστιμο φαγητό

Όχι, δε χρειάζεται να είσαι τέλειος. Όχι, μην τρέμεις την τελειότητα. Κι αυτό γιατί ποιος θα μας πει τί είναι το τέλειο και γιατί εμείς να τον πιστέψουμε? Στην εποχή που ζούμε μπαίνουμε συνεχώς στην παγίδα να πιστεύουμε όλα αυτά τα οποία μας πλασάρουν ως "τέλεια", ως ιδανικά. Το τέλειο σώμα, το τέλειο πρόσωπο, η ιδανική δουλειά, το μουράτο αυτοκίνητο, το ακριβό στυλ, η τέλεια σχέση. Ζώντας μια ζωή μέσα από το Ιnstagram και το Facebook (ας μη γελιόμαστε), αναλώνουμε συνεχώς τον εαυτό μας και τη σκέψη μας στο πώς θα μοιάσουμε, στο πώς θα φαινόμαστε. Έτσι αντί να δημιουργούμε, να εξελισσόμαστε, να καλλιεργούμε εκείνα τα στοιχεία του εαυτού μας τα οποία μπορούν να καλλιεργηθούν, είτε κλεινόμαστε σπίτι βλέποντας τα insta stories(νέα μάστιγα) όλων εκείνων των "τέλειων" ατόμων είτε βγαίνουμε έξω με την προοπτική να ανεβάσουμε το δικό μας και να καταπλήξουμε τα πλήθη. Μάντεψε λοιπόν ποιος χάνει το χρόνο του.  Για μένα είναι  κάτι το αυτονόητο πλέον αλλά επειδή ξέ

1 Δεκεμβρίου 2016.  Τί ξέρω για το AIDS? Η μάλλον τί άκουγα τα προηγούμενα χρόνια για αυτό ? Άκουγα πως είναι κάτι πολύ κακό, κάτι σα μικρόβιο, κάτι σιχαμένο, που σε κάνει να φαίνεσαι πολύ άσχημος και βρώμικος.Κάτι από το οποίο σύντομα θα πεθάνεις. Κάτι που παθαίνουν μόνο εκείνοι οι χαζοί και απερίσκεπτοι και αλήτες που δεν προσέχουν που βάζουν τί και πώς το βάζουν. Κάτι που κυρίως βρίσκει τους gay άντρες (αχ τί ωραία, άλλος ένας καλός λόγος για να τους μισούμε). Για αυτά που φοβόμαστε περισσότερο θέλουμε να ρίχνουμε ευθύνες και γιατί να μην τις ρίξουμε λοιπόν σε αυτούς που ήδη φορτώνουμε πολλές, σε εκείνους που η κοινωνία χαστουκίζει καθημερινά με το χειρότερο τρόπο? Κατηγορούμε, κατηγορούμε, κατηγορούμε. Τους γκέι, τους ναρκομανείς τις ιερόδουλες, οι οποίες άλλη όρεξη δεν είχαν κυρά μου να ποτίσουν τον άντρα σου που δεν ικανοποιείται από σένα με μια αρρώστια. Που σου φταίνε αυτές γιατί κατά τη γνώμη σου ήρθαν εδώ να σου κλέψουν το κελεπούρι το γάιδαρό σου (αφού φυσικά είσα